Tuesday, May 25, 2010

Buk, Bila Rindu Ku Sebut Namamu

Daisypath Wedding tickers

Saya merayap-rayap di blog orang.
Baca salah satu entry makcik hajar.
Jiwa saya tersentuh.
Bila saya baca tentang entry kucing di gigit anjing.

Terasa macam rindu kat Buk sekarang ni.
Dalam banyak-banyak kucing yang saya bela,
Buk yang paling kukuh tersemat di minda.

Kucing yang jadi peneman time saya runsing.
Kucing yang selalu nak kongsi satu selimut.
Kucing yang suka bergayut kat bahu.
Kucing yang suka gigit gelang.
Kucing yang boleh di ajak main nyorok-nyorok.

Kenkadang terasa macam Buk manusia jelmaan kucing.
Bila saya kiss akan berubah jadi manusia.
Tapi biasa le,
Dongeng tetap dongeng.
Tak boleh hidup dalam realiti.

Dan saya ingat saat itu.
Dapat sms " Buk dah takde"

Saya menangis semahu-mahunya.
Dalam bilik Suen.
Wah,
Hilang malu.

Sampai saat ini,
Saya ada rasa phobia mau menyulam kasih bersama kucing.
Walaupun saya memang suka kucing.

Ada jugak saya adjust dengan Bulan.
*Wah, mesti nama Bulan naik gak kat entry*

"Yang, lepas World Cup ni, kita cari satu kucing macam Buk"

Bulan setuju.

Tapi saya tetap rasa traumatik.
Selagi anjing jahat-jahat ada sekitar rumah.

Satu luka tinggal kesan sampai mati.

No comments: