PMS = Sensitif Tak Bertempat

"awk pegi mana?"
"ade le..jalan-jalan kat ipoh"
"awak pergi mana?"
"Ada le..jalan-jalan kat ipoh"
Di susuli suara-suara tahan gelak.

"Okies le..bye"

"Kenapa tak angkat telepon?"
"Saya tak dengar"
"Saya nak kuar ni."
"Ok, bye"

"Kenapa awak ni?"
"takde pe"
"Apa yang awak tak puas hati ni, dari semalam lagi"
"Ntah"
"Cakap laa"
"Awak tu, sesekali, awak le plan plak kita nak jumpa kat mana, asyik saya je"
"Erk, kan awak manyak hal. Saya takde problem. Kan selalu pun awak yang plan"
"Taknak, asyik saya je. Saya je yang terhegeh-hegeh. Saya je yang beriya nak jumpa"
"Erk, apa kena awak ni. Tak pernah lak saya pikir camtu."
"Yer le, dah selalu sangat. Saya nak rasa awak plak plan"

Orang sana kira-kira masa.

"Saya tau dah kenapa."
"Kenapa apa?"
"Awak PMS kan?Musim saya nak kena marah. Tetiap bulan mesti ada sehari nak jadi camni"
"Eh, ye ke. Mana de..manade.."
"Abih, Awak marah pe?"
"Erm..marah?Haa..sapa suh awak taknak cakap awak pergi mana semalam?"
"Eh, selalu awak okies je saya memain camtu. Saya potong rambut. Nak surprisekan awak."
"Ohhhhhh.."
*suara dah kendur tahan malu*
"Awak ni memang. Bila dah dekat datang bulan mengambang, mula le start nak marah tanpa sebab..bla..bla..bla"
"Awak, saya nak gie makan ni. Sume orang dah tunggu. Nanti awak sambung membebel time kita jumpa ek"
"Tengok, tengok. Dah malu tu, mula le nak lari."
"eheheh..okies babaiii..."

Episod kedai mamak.

"Tu le sebab saya tak suka plan. Bila saya plan, awak yang lambat"
"Ala, bukannya lambat mana pun"
"Tak lambat mana??Saya dah siap dari pukul 3 tau. Pukul 6.30 baru awak datang"
"Nak wat camne, saya takleh nak redah banjir"
"Alasann..."

Dulu saya rasa saya takde sindrom ni.
Sekarang pun takde.
Tapi orang yang rapat dengan saya sudah menyedari saya ada sindrom ini.
Berdasarkan tahap sensitif dan pemikiran yang tak stabil.
Agaknya,
Makin tua,
Kita makin sensitif.
Nak-nak bila bulan hampir mengambang.