Tidak Kewl

Tajuk di atas tiada kaitan dengan entry di bawah.

Kadang-Kadang saya ade sipat bergelodak.
Macam Ikan Duyung di dalam laut.
Mahu timbul di darat tapi terhalang pelbagai faktor.
Saya mahu luahkan seboleh-bolehnya perasaan saya di dalam blog.
Tapi tangan saya terhenti untuk menaip.
Saya mau ada langsir yang menutup perasaan saya.
Langsir jarang ala-ala baju tidur pengantin malam pertama.
Hanya bayang-bayang je.(Opss..18SX)

Saya sekarang menunggu masa.
Bila masa sampai, good bye semua.
Tapi taktau bila masa tue sampai.
Kalo masa tue sampai, saya jugak taktau boleh atau tidak say goodbye.
Atau saya macam kanak-kanak 3 tahun, berlari pergi tapi datang kembali sambil nangih-nangih peluk kaki mak.

P/S:
Sila jangan percaya apa saya taip kerana di luar tidak sama dengan di dalam.
Sila jangan tanye apa maksud entry ini sebab saya sendiri pun x paham.