xde tajuk

Semalam demam saya datang balik. Bukan demam kura-kura, tapi demam yang buat saya jadi lemah longlai. Tidur di katil sehingga maghrib tiba. Saya di bebel abang kerana tidak mau makan ubat. Ditambah pula dengan bebelan emak yang bilang saya harus makan ubat kerana saya tidak makan sayur. Ada kaitan?Tiada key..
Saya pergi mencari sesuap nasi demi mengisi seplastik ubat di dalam perut. Wah, selepas makan ubat selsema, saya terase seperti kaki tidak jejak di lantai. Mata jadi kuyu. Kepala terawang-awang. Begini agaknye perasaan penagih dadah. Apa yang nikmat pun saya xtau sbb kerana itu saya telah terlepas untuk melihat diari pd pukul 11.30 malam. Ciss..Saya terlepas untuk lihat Ajai menjadi bengang. Tak tengok AF?Memang xkan paham apa yg sy tgh merepek nie.

Baru mencuba tgk dunia baru. Walaupun saya terhibur, tetapi sy tetap mau jd pengkritik. Pensyarah tidak sepatut begini. Ini tidak real. Ape, nie..mane ade org kat U pakai tudung mcm nie. Karut. Takde, xde lelaki macam nie kt U. arghhh, tertekannye tgk drama yg x macam realiti. Tapi tgk tetap tgk. Boleh le jika sy melihat sambil menutup sebelah mata demi mengisi masa lapang. Sekali- sekala saya menukar ke channel 83 utk melihat highlite.

Ini td punye cerita. Sy menunggu kwn mengambil duit di bank. Ada gadis, umur mungkin muda belia tapi gaya seperti 30-an. Senang cerita, gaya tua dari usia. Saya pikir makcik-makcik. Jika makcik-makcik, saya kagum. Waah, muka seperti 20-an,kulit putih berseri. Apa yang diceritakan disini semua datang dr dalam hati sy sementara menunggu kawan mengambil duit di ATM.
Mungkin gadis itu sedar die sedang diperhatikan, die menoleh. Muka berkerut-kerut. Sy jugak walaupun sy musykil kenapa sy berkerut. Ya, sekali lagi saya berkerut. Sy sudah tau kenapa. Sy kenal gadis ini. DIA KAWAN SAYA. Dia jugak kenal saya. Sy kawan dia. Orang yg sy umpat di dalam hati gaya tua dr usia adalah kawan sy.

JGN MENGUMPAT WALAUPUN DI DALAM HATI